Döngüye inat zamanlarımda bıkmadan dinlediğim bir albüm.
Download
1-Stella
2-Write Once, Run Melos
26 Mayıs 2009 Salı
deneme
"Bütün insanlar deli,
ve görmemek için hiçbirini,
kapanmak gerek içeri,
aynayı da kırıp odadaki.."
Tekrar tekrar aynı rüyayı görmek, her sabah uyandığında aynı ruh halinde olacağını bilmek, aynı tavana bakarken aklından geçeceklerin sadece bir tahminden ibaret olmayacağını bilmek... Bilmek, bilmek ama bi yandan da bu döngüyü sevmek, kopamamak, bir afyon gibi bütün benliği kaplaması..
Bu iyi bir şey midir?
Belki seneler önceki hayal de böyledir, belki onun da bir döngüsü vardır, belki o da umutsuz açıyordur sabahları gözünü, belki onun da aklı başka yerlere gidiyordur zaman zaman, bazen yemek yerken, bazen okula giderken.
Bunları da bilememek.
İşte bunun iyi bir şey olmadığını biliyorum.
Garip değil mi, gücümüzün yetmediği şeylere kader deyip, nasip kısmet deyip geçiyoruz. Fena da olmuyor hani, bizi bütün beladan kurtarıyor, hayırlısı deyip kenara çekilmek, işi büyük kudretin başına yıkmak ne kadar kolay değil mi?
Gün içinde kurtulduğumuz bela geceleri ya tepemize çökerse?
O zaman işte döngüye kapılırız.
Önce sızmak için alkole, o da yetmedi hiç uyumamaya başlarız. Nasılsa bol bol zamanımız var, bol kitap, film, artık canınız ne çekiyorsa yapabilirsiniz. Sabah okula giden çocukların sesleri söyler kahvaltı zamanının geldiğini, sonra öğlen yemeğine gelenler farkettirir yatma zamanınızın geldiğini.
Arkadaşlar gider, aile dürter, ama kabusunuz olan o tekrarlanan en güzel rüyaya dönmek istemezsiniz, inatla gecelerinizi gündüze, gündüzünüzü geceye çevirirsiniz, en güzel hayat insansız hayattır çünkü..
Ama belki de o lanet en güzel rüya sizin kaderinizdir, onu yaşamak değil, sadece seneler önceki hayali yaşamak, diğer yolu seçseydiniz şu anki hayatınızın seyri böyle olurdu diye keşkelere bel bağlamak, alarm çaldığında bi süre kendine gelememek, huzuru uykuda bulmak...
Herkese iyi geceler..
ve görmemek için hiçbirini,
kapanmak gerek içeri,
aynayı da kırıp odadaki.."
Tekrar tekrar aynı rüyayı görmek, her sabah uyandığında aynı ruh halinde olacağını bilmek, aynı tavana bakarken aklından geçeceklerin sadece bir tahminden ibaret olmayacağını bilmek... Bilmek, bilmek ama bi yandan da bu döngüyü sevmek, kopamamak, bir afyon gibi bütün benliği kaplaması..
Bu iyi bir şey midir?
Belki seneler önceki hayal de böyledir, belki onun da bir döngüsü vardır, belki o da umutsuz açıyordur sabahları gözünü, belki onun da aklı başka yerlere gidiyordur zaman zaman, bazen yemek yerken, bazen okula giderken.
Bunları da bilememek.
İşte bunun iyi bir şey olmadığını biliyorum.
Garip değil mi, gücümüzün yetmediği şeylere kader deyip, nasip kısmet deyip geçiyoruz. Fena da olmuyor hani, bizi bütün beladan kurtarıyor, hayırlısı deyip kenara çekilmek, işi büyük kudretin başına yıkmak ne kadar kolay değil mi?
Gün içinde kurtulduğumuz bela geceleri ya tepemize çökerse?
O zaman işte döngüye kapılırız.
Önce sızmak için alkole, o da yetmedi hiç uyumamaya başlarız. Nasılsa bol bol zamanımız var, bol kitap, film, artık canınız ne çekiyorsa yapabilirsiniz. Sabah okula giden çocukların sesleri söyler kahvaltı zamanının geldiğini, sonra öğlen yemeğine gelenler farkettirir yatma zamanınızın geldiğini.
Arkadaşlar gider, aile dürter, ama kabusunuz olan o tekrarlanan en güzel rüyaya dönmek istemezsiniz, inatla gecelerinizi gündüze, gündüzünüzü geceye çevirirsiniz, en güzel hayat insansız hayattır çünkü..
Ama belki de o lanet en güzel rüya sizin kaderinizdir, onu yaşamak değil, sadece seneler önceki hayali yaşamak, diğer yolu seçseydiniz şu anki hayatınızın seyri böyle olurdu diye keşkelere bel bağlamak, alarm çaldığında bi süre kendine gelememek, huzuru uykuda bulmak...
Herkese iyi geceler..
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)
